اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی وَ طَهِّرْ لِی قَلْبِی وَ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِی مِدْحَتَکَ وَ الثَّنَاءَ عَلَیْکَ
بارالها مرا پاک کن و دلم را طاهر گردان و سینه ام را بگشا و بر زبانم مدح و ستایش بر تو را جارى گردان
فَإِنَّهُ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِی طَهُوراً وَ شِفَاءً
زیرا که نیرویى نباشد جز به وجود تو پروردگارا آن را وسیله پاکى و درمانم قرار ده
* و مى گویى در وقت بیرون رفتن:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ
به نام خدا و به ذات خدا و بسوى خدا و بسوى فرزند رسول خدا
حَسْبِیَ اللَّهُ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اللَّهُمَّ إِلَیْکَ تَوَجَّهْتُ وَ إِلَیْکَ قَصَدْتُ وَ مَا عِنْدَکَ أَرَدْتُ
بس است مرا خدا بر خدا توکل کردم بارالها بسوى تو رو کردم و بسوى تو آهنگ نمودم و آنچه را نزد توست خواسته و اراده کردم.
* پس، چون بیرون روى بر در خانه خود بایست و بگو:
اللَّهُمَّ إِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِی وَ عَلَیْکَ خَلَّفْتُ أَهْلِی وَ مَالِی وَ مَا خَوَّلْتَنِی وَ بِکَ وَثِقْتُبارالها بسوى تو روى خود را نمودم و بر عهده تو اهل خانه و مالم و آنچه بمن دادى بجا نهادم و به تو اطمینان و وثوق دارم
فَلاَ تُخَیِّبْنِی یَا مَنْ لاَ یُخَیِّبُ مَنْ أَرَادَهُ وَ لاَ یُضَیِّعُ مَنْ حَفِظَهُپس مرا تهى دست مساز اى که هر که او را اراده کرد تهى دستش نسازد و آن را که در حفظ خود دارد ضایع نسازد
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ (وَ آلِهِ) وَ احْفَظْنِی بِحِفْظِکَ فَإِنَّهُ لاَ یَضِیعُ مَنْ حَفِظْتَدرود فرست بر محمد و آل محمد و مرا در پناه حفظ خود نگهدارى فرما زیرا که هر که را تو نگهدارى فرمودى ضایع نشود.
* پس هر گاه رسیدى به سلامت إن شاء الله پس هر گاه خواهى به زیارت بروى غسل بکن و بگو در وقتى که غسل مى کنى:
اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی وَ طَهِّرْ لِی قَلْبِی وَ اشْرَحْ لِی صَدْرِیبارالها مرا پاک ساز و قلب و دلم را طاهر گردان و سینه ام را بگشا
وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِی مِدْحَتَکَ وَ مَحَبَّتَکَ وَ الثَّنَاءَ عَلَیْکَ فَإِنَّهُ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِکَو بر لسان و زبان من مدح و ثناى و محبت خود را جارى گردان زیرا که هیچ نیرو و قوتى جز به تو نخواهد بود
وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ قِوَامَ دِینِی التَّسْلِیمُ لِأَمْرِکَ وَ الاِتِّبَاعُ لِسُنَّةِ نَبِیِّکَ وَ الشَّهَادَةُ عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَو محققا من دانسته ام که بجا بودن و قوام دینم سر نهادن به فرمان توست و پیروى از سنت پیغمبرت و گواهى بر همه خلق تو
اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِی شِفَاءً وَ نُوراً إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌبارالها آن را براى من درمان و نور قرار ده بدرستى که تو بر هر چیز توانایى. پس بپوش پاکیزه ترین جامه هاى خود را و برو با پاى برهنه به آرامى و وقار و دلت بیاد خدا باشد.
اللَّهُ أَکْبَرُ و لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ و سُبْحَانَ اللَّهِ و الْحَمْدُ لِلَّهِخدا بزرگتر است و خدایى جز ذات پروردگار نیست و منزه است خدا و ستایش مخصوص خداست
* بگو و گامهاى خود را کوتاه بردار و، چون داخل روضه مقدسه شوى:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِبه نام خدا و به ذات خدا و بر آیین و ملت رسول الله که درود خداى بر او و بر آلش باد
أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُگواهى مى دهم که خدایى جز خداى یکتا نیست که بى شریک و انباز است
وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللَّهِو باز شهادت مى دهم که محققا حضرت محمد (ص) بنده او و فرستاده او بر خلق است و اینکه حضرت على (ع) ولى خداست.
* پس برو بنزد ضریح و قبله را در پشت خود بگیر و روبروى آن حضرت بایست و بگو:
أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُشهادت مى دهم که خدایى جز خداى یکتا نیست که بى شریک و انباز است
وَ أَشْهَدُ أَنْ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنَّهُ سَیِّدُ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ أَنَّهُ سَیِّدُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِینَو باز شهادت مى دهم که محمد (ص) بنده او و فرستاده او بر خلق است و همانا او بزرگ نسبت به خلق اولین و آخرین است و او سید پیغمبران و فرستادگان خداست
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ نَبِیِّکَ وَ سَیِّدِ خَلْقِکَ أَجْمَعِینَ صَلاَةً لاَ یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا غَیْرُکَپروردگارا درود فرست بر محمد (ص) بنده و فرستاده و پیغام آور و سید و بزرگ تمام خلق تو،درودى که کسى غیر تو قادر بر حساب و ثوابش نباشد
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍپروردگارا درود فرست بر امیر مؤمنان على بن ابى طالب (ع)
عَبْدِکَ وَ أَخِی رَسُولِکَ الَّذِی انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُ هَادِیاً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِکَبنده تو و برادر رسول تو که او را به علم و حکمت خود از تمام خلق برگزیدى و بر هر کس از خلق خواستى راهنما گردانیدى
وَ الدَّلِیلَ عَلَى مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسَالاَتِکَ وَ دَیَّانَ (دَیَّانِ) الدِّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلَ (فَصْلِ) قَضَائِکَ بَیْنَ خَلْقِکَو دلیل و رهبر بر پیمبرانى که به رسالتهاى خود به خلق مبعوث کردى هم او را دلیل امت بر حقانیت آنان قرار دادى و حاکم در امر دین خود به عدل برگماشتى و براى قطع حکومت بین خلق حاکم گردانیدى
وَ الْمُهَیْمِنَ (الْمُهَیْمِنِ) عَلَى ذَلِکَ کُلِّهِ وَ السَّلاَمُ عَلَیْهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُو مقام او را عالیتر از همه مقرر داشتى سلام و رحمت و برکات خدا بر آن بزرگوار باد
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِیِّکَ وَ زَوْجَةِ وَلِیِّکَ وَ أُمِّ السِّبْطَیْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِپروردگارا درود فرست بر فاطمه زهرا دختر پیغمبرت و همسر ولیت و مادر دو سبط رسولت حسن و حسین که دو سید جوانان اهل بهشتند
الطُّهْرَةِ الطَّاهِرَةِ الْمُطَهَّرَةِ التَّقِیَّةِ النَّقِیَّةِ الرَّضِیَّةِ الزَّکِیَّةِ سَیِّدَةِ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ أَجْمَعِینَ صَلاَةً لاَ یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا غَیْرُکَآن پاک گوهر طاهر و مطهرو با تقواى کامل و پاکیزه خدا از او خوشنود و نفس مقدسش مبرا و بزرگ تمام زنان اهل بهشت است خدایا بر او درود و رحمتى فرست که کسى غیر تو قادر بر حساب ثوابش نباشد
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سِبْطَیْ نَبِیِّکَ وَ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِپروردگارا درود فرست بر حسن و حسین دو سبط پیغمبرت و دو سید جوانان اهل بهشت
الْقَائِمَیْنِ فِی خَلْقِکَ وَ الدَّلِیلَیْنِ عَلَى مَنْ بَعَثْتَ (بَعَثْتَهُ) بِرِسَالاَتِکَ وَ دَیَّانَیِ الدِّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلَیْ قَضَائِکَ بَیْنَ خَلْقِکَآن دو بزرگوارى که در میان خلق قیام کردند و هر دو دلیل و رهنما بودند بر آنکه تو مبعوث به رسالتهایت فرمودى و حاکم در امر دین خود به عدل برگماشتى و براى قطع حکومت بین خلق حاکم گردانیدى
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَبْدِکَ الْقَائِمِ فِی خَلْقِکَپروردگارا درود و رحمت فرست بر على بن الحسین بنده تو که در میان خلق قیام کرد
وَ الدَّلِیلِ عَلَى مَنْ بَعَثْتَ بِرِسَالاَتِکَ وَ دَیَّانِ الدِّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلِ قَضَائِکَ بَیْنَ خَلْقِکَ سَیِّدِ الْعَابِدِینَو دلیل بود بر آنکه تو مبعوث به رسالتهایت فرمودى و حاکم در امر دین خود به عدل برگماشتى و براى قطع حکومت بین خلق حاکم گردانیدى و او سید و بزرگ اهل عبادت بود
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَبْدِکَ وَ خَلِیفَتِکَ فِی أَرْضِکَ بَاقِرِ عِلْمِ النَّبِیِّینَپروردگارا درود و رحمت فرست بر محمد بن على بنده تو و خلیفه تو در روى زمین و مبین علم پیغمبران
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ عَبْدِکَ وَ وَلِیِّ دِینِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلَى خَلْقِکَ أَجْمَعِینَ الصَّادِقِ الْبَارِّخدایا درود و رحمت فرست بر جعفر بن محمد الصادق بنده خاص تو و حافظ دین تو و حجت تو بر خلق عالم آن امام صادق نیکوکار
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَبْدِکَ الصَّالِحِ وَ لِسَانِکَ فِی خَلْقِکَ النَّاطِقِ بِحُکْمِکَ (بِحِکْمَتِکَ) وَ الْحُجَّةِ عَلَى بَرِیَّتِکَخدایا درود فرست بر موسى بن جعفر بنده شایسته تو و لسان بیان تو در میان خلق و ناطق به حکم تو و حجت الهى بر تمام خلق تو
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى عَبْدِکَ وَ وَلِیِّ دِینِکَ الْقَائِمِ بِعَدْلِکَپروردگارا درود و رحمت فرست بر على بن موسى که در مقام رضا به حد کمال بود او بنده تو و حافظ دین تو و قیام کننده به حکم عدل تو
وَ الدَّاعِی إِلَى دِینِکَ وَ دِینِ آبَائِهِ الصَّادِقِینَ صَلاَةً لاَ یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا غَیْرُکَو دعوت کننده به سوى دین تو و دین پدران با صدق و حقیقت خود بود بر آن بزرگوار درود و رحمتى فرست که کسى غیر تو قادر بر حساب ثوابش نباشد
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَبْدِکَ وَ وَلِیِّکَ الْقَائِمِ بِأَمْرِکَ وَ الدَّاعِی إِلَى سَبِیلِکَخدایا درود و رحمت فرست بر محمد بن على بنده تو و سلطان قائم به امر تو و دعوت کننده خلق به راه تو
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ وَلِیِّ دِینِکَپروردگارا درود و رحمت فرست بر على بن محمد بنده تو و حافظ و نگهبان دین تو
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْعَامِلِ بِأَمْرِکَ الْقَائِمِ فِی خَلْقِکَ وَ حُجَّتِکَ الْمُؤَدِّی عَنْ نَبِیِّکَپروردگارا درود و رحمت فرست بر حسن بن على که عامل به فرمان تو و قیام کننده در میان خلق تو و حجت تو که از جانب پیغمبرت اداى فرایض دین و تعلیم حق مى فرمود:
وَ شَاهِدِکَ عَلَى خَلْقِکَ الْمَخْصُوصِ بِکَرَامَتِکَ الدَّاعِی إِلَى طَاعَتِکَ وَ طَاعَةِ رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
و شاهد بر حقانیت بر خلق بود و به کرامت و لطف تو اختصاص داشت و دعوت خلق به راه طاعت و بندگى تو و طاعت رسول تو نمود درود و رحمتهاى تو بر جمیع آن بزرگواران باد
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حُجَّتِکَ وَ وَلِیِّکَ الْقَائِمِ فِی خَلْقِکَ صَلاَةً تَامَّةً نَامِیَةً بَاقِیَةً
پروردگارا درود فرست بر حجت خود بر اهل عالم و ولى قائم در میان خلق خود درود و رحمتى که تام و کامل و با افزایش و باقى تا ابد باشد
تُعَجِّلُ بِهَا فَرَجَهُ وَ تَنْصُرُهُ بِهَا وَ تَجْعَلُنَا مَعَهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
و آن رحمت موجب تعجیل در فرج و ظهور او شود و هم به آن رحمت او را یارى کنى و ما را هم با او در دنیا و آخرت همنشین گردانى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِحُبِّهِمْ وَ أُوَالِی وَلِیَّهُمْ وَ أُعَادِی عَدُوَّهُمْ
پروردگارا من به درگاه تو بواسطه دوستى این بزرگواران تقرب مى جویم و دوست آنها را دوست و دشمنانشان را دشمن مى دارم
فَارْزُقْنِی بِهِمْ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
تو هم به واسطه حب آنها خیر دنیا و آخرت را نصیب من بگردان
وَ اصْرِفْ عَنِّی بِهِمْ شَرَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَهْوَالَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ
و شر دنیا و آخرت و احوال روز قیامت را بواسطه کرامت آن بزرگواران از من دور بگردان
*پس مى نشینى نزد سر آن حضرت و مى گویى:
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللَّهِسلام ما بر تو اى ولى خدا سلام ما بر تو اى حجت بالغه خدا بر خلق
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللَّهِ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا عَمُودَ الدِّینِسلام ما بر تو اى نور خدا در تاریکیهاى زمین سلام ما بر تو اى ستون عمارت دین
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ آدَمَ صِفْوَةِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِسلام ما بر تو اى وارث علم آدم برگزیده خدا،سلام ما بر تو اى وارث حلم نوح پیغمبر خدا
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِسْمَاعِیلَ ذَبِیحِ اللَّهِسلام ما بر تو اى وارث ابراهیم دوست خاص خدا،سلام ما بر تو اى وارث اسماعیل ذبیح خدا
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُوسَى کَلِیمِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِیسَى رُوحِ اللَّهِسلام ما بر تو اى وارث کمالات موساى متکلم با خدا،سلام ما بر تو اى وارث عیساى روح قدسى خدا
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِسلام ما بر تو اى وارث حضرت محمد فرستاده خدا
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٍّ وَلِیِّ اللَّهِ وَ وَصِیِّ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِینَسلام ما بر تو اى وارث امیر المؤمنین ولى خدا و وصى رسول پروردگار عالم
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِسلام ما بر تو اى وارث فاطمه زهراء سلام ما بر تو اى وارث حسن و حسین دو سید جوانان اهل بهشت
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ زَیْنِ الْعَابِدِینَسلام ما بر تو اى وارث على بن الحسین سید اهل عبادت
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ عِلْمِ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَسلام ما بر تو اى وارث محمد بن على باقر کاشف و مبین علوم اولین و آخرین
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ الْبَارِّ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍسلام ما بر تو اى وارث علم جعفر بن محمد صادق نیکوکار،سلام ما بر تو اى وارث مظلومیت موسى بن جعفر
السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ الشَّهِیدُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْوَصِیُّ الْبَارُّ التَّقِیُسلام ما بر تو اى با صدق و حقیقت و اى شهید راه خدا سلام ما بر تو اى وصى و جانشین رسول (ص) و نیکوکار و متقى
أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاةَگواهى مى دهم که همانا تو نماز را استوار کردى و بپا داشتى و زکات عطا کردى
وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ (مُخْلِصاً) حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُو به وظیفه امر به معروف و نهى از منکر پیوسته قیام کردى تا هنگام رحلتت که مقام شهود و عین الیقین قیامت است فرا رسید
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَا الْحَسَنِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُسلام ما بر تو اى ابا الحسن الرضا و رحمت و برکات الهى بر روح پاک تو باد
پس خود را بر ضریح مى چسبانى و مى گویى:
اللَّهُمَّ إِلَیْکَ صَمَدْتُ مِنْ أَرْضِی وَ قَطَعْتُ الْبِلاَدِ رَجَاءَ رَحْمَتِکَپروردگارا من قاصد درگاه تو از سرزمین خود و وطن خویش گردیدم تا قطع بلاد و مسافت بسیار به امید رحمت تو
فَلاَ تُخَیِّبْنِی وَ لاَ تَرُدَّنِی بِغَیْرِ قَضَاءِ حَاجَتِی وَ ارْحَمْ تَقَلُّبِی عَلَى قَبْرِ ابْنِ أَخِی رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِپس مرا از آن درگاه کرم ناامید مساز و تا حاجتم روا مسازى باز مگردان و به روى آوردن به قبر مطهر فرزند على برادر رسولت صلى الله علیه و آله در حقم ترحم فرما
بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا مَوْلاَیَ أَتَیْتُکَ زَائِراً وَافِداً عَائِذاً مِمَّا جَنَیْتُ عَلَى نَفْسِی وَ احْتَطَبْتُ عَلَى ظَهْرِیاى مولاى من پدر و مادرم فداى تو باد من به عزم زیارتت آمدم و به درگاه شما وارد شده و پناه آورده ام به شما از شر و عذاب آنچه بر خود خیانت کرده ام و بار سنگین گناه را به دوش کشیده ام
فَکُنْ لِی شَافِعاً إِلَى اللَّهِ یَوْمَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی فَلَکَ عِنْدَ اللَّهِ مَقَامٌ مَحْمُودٌ وَ أَنْتَ عِنْدَهُ وَجِیهٌتا تو به درگاه خدا روز فقر و بینواییم مرا شفاعت کنى که تو را نزد خدا مقام محمود شفاعت است و نزد حق محبوب و آبرومندى
* پس دست راست را بلند مى کنى و دست چپ را بر قبر مى گشایى و مى گویى:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِحُبِّهِمْ وَ بِوِلاَیَتِهِمْ أَتَوَلَّى آخِرَهُمْ بِمَا تَوَلَّیْتُ بِهِ أَوَّلَهُمْ وَ أَبْرَأُ مِنْ کُلِّ وَلِیجَةٍ دُونَهُمْپروردگارا من همانا به درگاه حضرتت تقرب مى جویم بواسطه محبت و دوستى اهل بیت و اول و آخرین این خاندان رسالت را یک یک دوست مى دارم و از همه وسیله هاى غیر اینها بیزارم
اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَکَ وَ اتَّهَمُوا نَبِیَّکَ وَ جَحَدُوا بِآیَاتِکَ وَ سَخِرُوا بِإِمَامِکَخدایا لعنت کن کسانى را که نعمتت را مبدل کردند و پیغمبرت را متهم داشته و آیات تو را انکار کردند
وَ حَمَلُوا النَّاسَ عَلَى أَکْتَافِ آلِ مُحَمَّدٍو مردم را بر علیه آل محمد وادار کردند
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِاللَّعْنَةِ عَلَیْهِمْ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْهُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ یَا رَحْمَانُپروردگارا من به درگاه تو تقرب مى جویم به لعن کردن و بیزارى جستن از آن مردم در دنیا و آخرت، اى خداى مهربان
* پس برمى گردى و به نزد پاى آن حضرت مى روى و مى گویى:
صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا الْحَسَنِ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رُوحِکَ وَ بَدَنِکَدرود و رحمت خدا بر تو اى ابا الحسن الرضا درود و رحمت حق بر روح و جسم پاک تو باد
صَبَرْتَ وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ بِالْأَیْدِی وَ الْأَلْسُنِتو صبر کردى و تو در دین خدا با صدق و حقیقت و تصدیق کامل بودى خدا بکشد آنان را که تو را کشتند و به دست و زبان تو را آزردند.
پس تضرع و مبالغه کن در لعنت کردن بر کشنده امیر المؤمنین و قاتلان حسن و حسین علیهم السلام و قاتلان جمیع اهل بیت رسول خدا علیهم السلام پس از پشت قبر برو و نزد سر آن حضرت دو رکعت نماز بکن در رکعت اول سوره یس و در رکعت دوم سوره الرحمن بخوان و جهد کن در دعا و تضرع و بسیار دعا کن از براى خود و پدر و مادر خود و جمیع برادران مؤمن خود و آنچه خواهى نزد سر آن حضرت بمان و باید که نمازهاى خود را نزد قبر بخوانی، مؤلف گوید که این زیارت بهترین زیارات آن حضرت است و در فقیه و عیون و کتب علامه مجلسى و ... وَ سَخِرُوا بِإِمَامِکَ که در آخر زیارت است با دو میم است یعنى لعنت کن خداوندا کسانى را که استهزا نمودند به امامى که تو از جهت ایشان مقرر فرمودى و لکن در مصباح الزایر سَخِرُوا بِأَیَّامِکَ است و این نیز درست، بلکه شاید از جهتى اولى باشد چه آنکه مراد از ایام ائمه علیهم السلام است چنانکه در خبر صقر بن ابى دلف در فصل پنجم از باب اول معلوم شد و بدان نیز که لعنت کردن بر قاتلان ائمه علیهم السلام به هر زبانى که کرده شود خوب است و اگر این عبارت را که از بعضى ادعیه اخذ شده بخواند شاید انسب باشد.
اَللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَتَلَةَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ وَ قَتَلَةَ أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَخدایا لعنت کن قاتلان امیر المؤمنین و قاتلان و کشندگان حسن و حسین علیهم السلام را و همچنین قاتلان اهل بیت پیغمبرت را
اللَّهُمَّ الْعَنْ أَعْدَاءَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَتَلَتَهُمْبارالها لعنت کن دشمنان آل محمد را و کشندگان آنها را
وَ زِدْهُمْ عَذَاباً فَوْقَ الْعَذَابِ وَ هَوَاناً فَوْقَ هَوَانٍ وَ ذُلاًّ فَوْقَ ذُلٍّ وَ خِزْیاً فَوْقَ خِزْیٍو بیفزا عذاب آنها را روى عذاب و خوارى و زبونى روى خوارى و زبونى و رسوایى فوق رسوایى
اللَّهُمَّ دُعَّهُمْ إِلَى النَّارِ دَعّاً وَ أَرْکِسْهُمْ فِی أَلِیمِ عَذَابِکَ رَکْساً وَ احْشُرْهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ إِلَى جَهَنَّمَ زُمَراًپروردگارا آنان را بسوى آتش به سختى بران و در عذاب دردناک سرنگونشان فرمای یکباره و با اتباع و پیروانشان به سوى دوزخ گروه گروه محشورشان فرماى؛ و در تحفة الزائر است که شیخ مفید ذکر کرده که مستحب است که بعد از نماز زیارت امام رضا علیه السلام، این دعا بخوانند.
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا اللَّهُ الدَّائِمُ فِی مُلْکِهِ الْقَائِمُ فِی عِزِّهِ الْمُطَاعُ فِی سُلْطَانِهِ الْمُتَفَرِّدُ فِی کِبْرِیَائِهِپروردگارا همانا از تو درخواست مى کنم اى خدایى که سلطنتش ابدى است و در مقام عزت به ذات خود قائم و حکمش در همه عالم مطاع و در عظمت و کبرایى یکتا است.
الْمُتَوَحِّدُ فِی دَیْمُومِیَّةِ بَقَائِهِ الْعَادِلُ فِی بَرِیَّتِهِ الْعَالِمُ فِی قَضِیَّتِهِ الْکَرِیمُ فِی تَأْخِیرِ عُقُوبَتِهِو یگانه و بى شریک در وجود سرمدى است با عدل در کار خلق خود و دانا در قضاء و قدر خویش است و کریم و مهربان در تأخیر عقوبت بندگان است
إِلَهِی حَاجَاتِی مَصْرُوفَةٌ إِلَیْکَ وَ آمَالِی مَوْقُوفَةٌ لَدَیْکَ وَ کُلَّمَا وَفَّقْتَنِی مِنْ خَیْرٍ (بِخَیْرٍ) فَأَنْتَ دَلِیلِی عَلَیْهِ وَ طَرِیقِی إِلَیْهِاى خداى من حاجتهایم از هر در منصرف به درگاه کرم توست و آرزوهایم همه متوقف نزد توست و هر گاه مرا بر کار خیرى موفق داشتى پس راهنمایم به خیر تو شدى بلکه راهم تویى
یَا قَدِیراً لاَ تَئُودُهُ الْمَطَالِبُ یَا مَلِیّاً یَلْجَأُ إِلَیْهِ کُلُّ رَاغِبٍاى قادرى که خلق هر قدر از او طلب و درخواست کنند بر اعطاى آن مطلب توانائى و از کثرت مطالب خلق خستگى و ملال نخواهى یافت اى دارایى که هر محتاجى پناه بدرگاه تو آورد و راغب عطاى توست
مَا زِلْتُ مَصْحُوباً مِنْکَ بِالنِّعَمِ جَارِیاً عَلَى عَادَاتِ الْإِحْسَانِ وَ الْکَرَمِمن همیشه با نعمتهایت قرین بوده ام و عادات احسان و لطف و کرمت بر من پى در پى است
أَسْأَلُکَ بِالْقُدْرَةِ النَّافِذَةِ فِی جَمِیعِ الْأَشْیَاءِ وَ قَضَائِکَ الْمُبْرَمِ الَّذِی تَحْجُبُهُ بِأَیْسَرِ الدُّعَاءِاى خدا از تو درخواست مى کنم به حق قدرت کامل و نافذت در جمیع موجودات و قضاى مقطوعت که به دعایى آسان مستور مى گردانى
وَ بِالنَّظْرَةِ الَّتِی نَظَرْتَ بِهَا إِلَى الْجِبَالِ فَتَشَامَخَتْ وَ إِلَى الْأَرَضِینَ فَتَسَطَّحَتْ وَ إِلَى السَّمَاوَاتِ فَارْتَفَعَتْ وَ إِلَى الْبِحَارِ فَتَفَجَّرَتْو بدان نظر عنایتى که به کوه‌ها کردى آنها را رفیع ساختى و به زمین نمودى آن را مسطح گردانیدى و به آسمان‌ها نمودى و رفعت بدان‌ها بخشیدى و به دریا‌ها انداختى و به جریان و تموج آوردى
یَا مَنْ جَلَّ عَنْ أَدَوَاتِ لَحَظَاتِ الْبَشَرِ وَ لَطُفَ عَنْ دَقَائِقِ خَطَرَاتِ الْفِکَرِاى آنکه بزرگترى از قواى ادراکى بشر و لطیفترى از آنکه به فکر و اندیشه احدى خطور کنى
لاَ تُحْمَدُ یَا سَیِّدِی إِلاَّ بِتَوْفِیقٍ مِنْکَ یَقْتَضِی حَمْداً وَ لاَ تُشْکَرُ عَلَى أَصْغَرِ مِنَّةٍ إِلاَّ اسْتَوْجَبْتَ بِهَا شُکْراًکسى ثناء و حمد تو را جز به توفیق تو نتواند و آن توفیق باز مستوجب حمد دیگرى است و کسى شکر تو بر کوچکترین نعمتت نتواند مگر آنکه مستوجب شکر دیگرى باشى
فَمَتَى تُحْصَى نَعْمَاؤُکَ یَا إِلَهِی وَ تُجَازَى آلاَؤُکَ یَا مَوْلاَیَ وَ تُکَافَأُ صَنَائِعُکَبارى اى خداى من کى توان نعمتهاى بى حد و نهایتت را به شمار آورد و بر آن نعم و آلاء سپاسگزارى کرد و صنایع و عطایاى تو را کى تواند خلق از عهده عوض و تکافوی آن برآید
یَا سَیِّدِی وَ مِنْ نِعَمِکَ یَحْمَدُ الْحَامِدُونَ وَ مِنْ شُکْرِکَ یَشْکُرُ الشَّاکِرُونَاى سید من در صورتى که به نعمتهاى تو حمد و ستایش گذارند حمد و ستایش تو گویند
وَ أَنْتَ الْمُعْتَمَدُ لِلذُّنُوبِ فِی عَفْوِکَ وَ النَّاشِرِ عَلَى الْخَاطِئِینَ جَنَاحَ سِتْرِکَتویى که بر عفو و بخششت معصیت کاران اعتماد دارند و تویى که پر و بال پرده پوشى و عفوت بر سر خطا کاران گسترده است
وَ أَنْتَ الْکَاشِفُ لِلضُّرِّ بِیَدِکَ فَکَمْ مِنْ سَیِّئَةٍ أَخْفَاهَا حِلْمُکَ حَتَّى دَخِلَتْ وَ حَسَنَةٍ ضَاعَفَهَا فَضْلُکَ حَتَّى عَظُمَتْ عَلَیْهَا مُجَازَاتُکَو تو غم و رنج و الام خلق را به دست لطف برطرف می سازى و چه بسیار گناهان را حلم تو پنهان کرده تا محو و نابود گردانید و چه حسناتى را که تو چندین برابر کردى تا آنکه پاداش تو بر آن عظیم گشت
جَلَلْتَ أَنْ یُخَافَ مِنْکَ إِلاَّ الْعَدْلُ وَ أَنْ یُرْجَى مِنْکَ إِلاَّ الْإِحْسَانُ وَ الْفَضْلُو از آن بزرگتر و برترى که از غیرعدالتت ترسان باشند و تو کریمتر از آنى که خلق جز فضل و احسان از تو امید دارند
فَامْنُنْ عَلَیَّ بِمَا أَوْجَبَهُ فَضْلُکَ وَ لاَ تَخْذُلْنِی بِمَا یَحْکُمُ بِهِ عَدْلُکَپس اى خدا بر من منت گذار به چیزى که مقتضاى فضل و کرم توست و به عدل خود مرا خوار مگردان
سَیِّدِی لَوْ عَلِمَتِ الْأَرْضُ بِذُنُوبِی لَسَاخَتْ بِی أَوِ الْجِبَالُ لَهَدَّتْنِی أَوِ السَّمَاوَاتُ لاَخْتَطَفَتْنِیاى آقاى من اگر زمین آگه از گناهان من بود مرا در قعر خود فرو مى برد و اگر کوه‌ها مطلع بود بر سر من خراب مىیشد و اگر آسمان‌ها مرا قطعه قطعه
أَوِ الْبِحَارُ لَأَغْرَقَتْنِی سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی مَوْلاَیَ مَوْلاَیَ مَوْلاَیَو اگر دریا‌ها مرا غرق می کرد اى آقاى من اى آقاى من اى آقاى من اى مولاى من اى مولاى من اى مولاى من
قَدْ تَکَرَّرَ وُقُوفِی لِضِیَافَتِکَ فَلاَ تَحْرِمْنِی مَا وَعَدْتَ الْمُتَعَرِّضِینَ لِمَسْأَلَتِکَچه بسیار به درگاهت به مهمانى آمدم پس مرا از آنچه به سائلان درگاهت که به سؤال متعرض احسان تواند وعده فرمودى محروم مساز
یَا مَعْرُوفَ الْعَارِفِینَ یَا مَعْبُودَ الْعَابِدِینَ یَا مَشْکُورَ الشَّاکِرِینَ یَا جَلِیسَ الذَّاکِرِینَاى مشهود عارفان و اى معبود اهل عبادت و معرفت و مشکور سپاسگزاران اى همنشین یاد کنندگان از تو
یَا مَحْمُودَ مَنْ حَمِدَهُ یَا مَوْجُودَ مَنْ طَلَبَهُ یَا مَوْصُوفَ مَنْ وَحَّدَهُ یَا مَحْبُوبَ مَنْ أَحَبَّهُو اى پسند خاطر آنکه تو را حمد و ثنا گوید اى موجود حاضر براى هر که تو را طلبد اى شناخته شده نزد آنکه تو را به وحدانیت شناخت و اى محبوب آنکه تو را دوست دارد
یَا غَوْثَ مَنْ أَرَادَهُ یَا مَقْصُودَ مَنْ أَنَابَ إِلَیْهِاى پناه آنکه تو را خواهد اى مقصود آنکه به درگاه تو رجوع و انابه کند
یَا مَنْ لاَ یَعْلَمُ الْغَیْبَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یَصْرِفُ السُّوءَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلاَّ هُوَاى خدایى که به علم غیب عالم کس جز تو آگاه نیست اى خدایى که جز تو کسى برطرف کننده رنج و آلام خلق نیست اى کسى که تدبیر امور عالم تنها بدست توست
یَا مَنْ لاَ یَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ إِلاَّ هُوَاى کسى که گناه خلق را جز تو کسى نتواند بخشید اى کسى که خلق عالم را بیافرید اى کسى که جز تو کسى باران را نبارد
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِی یَا خَیْرَ الْغَافِرِینَدرود فرست بر محمد و آل اطهارش و مرا بیامرز اى بهترین آمرزندگان
رَبِّ إِنِّی أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ حَیَاءٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ رَجَاءٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ إِنَابَةٍپروردگارا همانا من از تو آمرزش می طلبم از راه حیا و شرمسارى و باز آمرزش مى طلبم به طریق رجا و امیدوارى و باز آمرزش مى طلبم از روى توبه و انابه و بازگشت به درگاه تو
وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ رَغْبَةٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ رَهْبَةٍو آمرزش مى طلبم با حال شوق و رغبت و آمرزش مى طلبم با حال خوف و ترس
وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ طَاعَةٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ إِیمَانٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ إِقْرَارٍو استغفار مى کنم از روى طاعت و بندگى تو و آمرزش مى طلبم از روى ایمان به تو و آمرزش مى طلبم با حال اقرار و اعتراف به گناه
وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ إِخْلاَصٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ تَقْوَىو آمرزش مى طلبم از روى اخلاص و آمرزش مى طلبم از روى تقوى و پارسایى
وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ تَوَکُّلٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ ذِلَّةٍو آمرزش مى طلبم از روى توکل به خدا و آمرزش مى طلبم از روى ذلت و مسکنت
وَ أَسْتَغْفِرُکَ اسْتِغْفَارَ عَامِلٍ لَکَ هَارِبٍ مِنْکَ إِلَیْکَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍو استغفار مى کنم استغفار کسى که براى تو به کار پرداخته و از تو بسوى تو مى گریزد پس خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد
وَ تُبْ عَلَیَّ وَ عَلَى وَالِدَیَّ بِمَا تُبْتَ وَ تَتُوبُ عَلَى جَمِیعِ خَلْقِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَو بر من و والدینم به قبول توبه و مغفرت و آمرزش باز گرد بدان قسمى که توبه جمیع خلق خود را مى پذیرى اى مهربانترین مهربانان عالم
یَا مَنْ یُسَمَّى بِالْغَفُورِ الرَّحِیمِ یَا مَنْ یُسَمَّى بِالْغَفُورِ الرَّحِیمِ یَا مَنْ یُسَمَّى بِالْغَفُورِ الرَّحِیمِاى آنکه به نام غفور و رحیم نامیده مى شوى
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْبَلْ تَوْبَتِی وَ زَکِّ عَمَلِی وَ اشْکُرْ سَعْیِی وَ ارْحَمْ ضَرَاعَتِیدرود فرست بر محمد و آل او و توبه مرا بپذیر و عملم را پاکیزه دار و بر سعى و کوششم پاداش عطا فرما و به تضرع و زاریم ترحم کن
وَ لاَ تَحْجُبْ صَوْتِی وَ لاَ تُخَیِّبْ مَسْأَلَتِی یَا غَوْثَ الْمُسْتَغِیثِینَو صداى دعایم را از سمع قبول خود دور و مستور مساز و سؤال و درخواستم را عطا کن و محروم و ناامیدم مگردان اى پناه بخش فریاد خواهان
وَ أَبْلِغْ أَئِمَّتِی سَلاَمِی وَ دُعَائِی وَ شَفِّعْهُمْ فِی جَمِیعِ مَا سَأَلْتُکَ وَ أَوْصِلْ هَدِیَّتِی إِلَیْهِمْ کَمَا یَنْبَغِی لَهُمْو سلام و دعایم را به امامان و پیشوایانم برسان و در آنچه از تو درخواست کردم آن بزرگواران را شفیع من گردان و هدیه مرا به آن بزرگواران چنانکه لایق آنهاست واصل ساز
وَ زِدْهُمْ مِنْ ذَلِکَ مَا یَنْبَغِی لَکَ بِأَضْعَافٍ لاَ یُحْصِیهَا غَیْرُکَو بر آن هدیه آنچه سزاوار کرم توست هم چندین برابر که جز تو کسى شمارشش نداند بیفزا
وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى أَطْیَبِ الْمُرْسَلِینَ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَکه هیچ قدرت و نیرویى جز بواسطه خداى بلند مرتبه بزرگ نخواهد بود و خدا درود و رحمت فرستد بر نیکوترین پیغمبران محمد (ص) و آل اطهار او.
مولف گوید که علامه مجلسی در بحار از بعض مولفات قدمای اصحاب، زیارتی برای حضرت امام رضا (ع) نقل کرده که معروف است به جوادیه و در آخر آن زیارت است که نماز زیارت به جا آور و تسبیح کن و هدیه نما آن را به آن حضرت، پس بگو:
اَللهُمَّ اِنّی اَساَلُکَ یا اللهُ الدّائِمُو این دعا را تا به آخر نقل کرده. پس هرگاه در آن مشهد مقدس آن زیارت را خواندی این دعا را ترک مکن.
